BMW K1100 LT

Er is een spreekwoord; Oude liefde roest niet. En dat klopt, veel roest zat er niet op maar na jaren bij iemand in de tuin te hebben gestaan was hij in ieder geval niet nieuw meer. Voor €100 kon ik het niet laten deze te kopen met de intentie hem in de wintermaanden op te knappen.  

Opgehaald bij een collega in Heemstede op een aanhanger. Hijzelf zei dat de BMW een jaar of 3 had stilgestaan, volgens de overige familieleden was dit veel langer. Gezien de staat van een aantal onderdelen en vloeistoffen geloof ik eigenlijk het laatste. Ik had op voorhand al de benodigde spullen voor een servicebeurt besteld dus thuis gekomen eerst alle filters, vloeistoffen, bougies, etc. vervangen. Ook de oude brandstof maar vervangen, deze rook niet eens meer naar benzine.

Na een paar uurtjes sleutelen, een losse accu ernaast gezet (oude was uiteraard niet goed meer) en na 2-3x starten liep de K1100 keurig netjes rond zonder gekke bijgeluiden. Dat wetende loont het de moeite meer tijd en geld in de K1100 te steken. Volgende aandachtspunt waren de remmen. Achter deed bijna niets meer en voor helemaal niet, of eigenlijk, iets te goed. Deze liep aan en zo te horen niet meer op remvoering maar op staal. Dat klopte dus, er was niets van de blokken over.

De remolie in de voorremcilinder was getransformeerd tot poeder, hieruit bleek dat de BMW heel lang buiten had gestaan. Ook de leidingen en remklauwen waren geheel gevuld met poeder. Voor zowel de hoofdremcilinder als de remklauwen met behulp van revisiesetjes het geheel weer werkend gemaakt en verse remblokken geplaatst. Voor de achterrem hetzelfde recept. Ook de remschijven voor hadden wat aandacht nodig, de bussen die de schijf "zwevend" maken waren volledig versleten, maar ook hier bood een revisieset weer uitkomst.

Volgende probleem dat zich aandiende waren de flensen en tapeinden van het uitlaat spruitstuk. Deze waren door roest zo dun geworden dat ze los in de cilinderkop zaten en dus bij flink gasgeven uit de kop werden gedrukt met een hoop herrie als resultaat. Tapeinden uitgeboord en helicoils erin, nieuwe flensen op de bochten gelast, verse pakkingen erin en ook dit probleem was opgelost.

De elektrische kuipruit verstelling was ook defect. Na deze te hebben gedemonteerd bleek dat alle duw- en trekveren volledig waren vastgeroest in hun begeleidingen. Met veel WD40 de boel weer los gekregen en het binnenwerk geheel roestvrij en weer werkend gemaakt. Ook de 2 bediening relais waren intern gecorrodeerd, hier doet scotch-brite en wat contactspray wonderen.

Nadat ook het balhoofd, alle bedieningskabels, banden, verlichting, etc. waren gecontroleerd en daar waar nodig gerepareerd werd het tijd voor een proefritje om te kijken hoe de rest van de 1100 zich gedroeg. Het eerste stuk, binnendoor, ging eigenlijk best goed. Was wel weer vertrouwd, ik had tussen 1999 en 2007 bijna 100K gereden op mijn K1100LT. Bij Abbenes de A44 opgedraaid om even flink door te trekken en daar leek hij in te houden, en behoorlijk ook. Maar niet motorisch, een andere "beruchte" kwaal van deze generatie BMW's kwam naar boven, een vast lopende hoofdremcilinder van de voorremmen. Deze pompt zichzelf op en dan het is uiteindelijk net of je vol je rem indrukt en ze slaan muurvast, best eng. 

Op de vluchtstrook net voor de Kaagbrug gestrand, Monique gebeld om snel die kant op te komen met wat gereedschap en daar de boel even ontlucht. Met alleen de achterrem voorzichtig teruggereden. De remedie is om een compleet nieuwe hoofdremcilinder te monteren. Aangezien ik niet de enige was met dit probleem was dit best een hoop zoekwerk en bij toeval kwam ik erachter dat Harry Meijer nog een nieuw exemplaar op de plank had liggen. De remmen doen nu weer wat ze moeten doen, maar dan wel op het moment ik dat wil.

Nadat al het technische nu is gedaan en de K1100 weer veilig de weg op kan is het nu tijd om hem optisch wat op te gaan knappen. Zo zijn alle motordelen zoals kleppen- en carterdeksel weer netjes zwart gemaakt, de velgen netjes opgeknapt en, net als mijn "oude" K1100, weer een radioset ingebouwd.

Ook de kofferdeksels worden onder handen genomen, in de kleur van de rest is toch mooier dan zwart.

Voorlopig kan ik me nog wel even uitleven op de K1100 LT en hoop in het voorjaar er mee te kunnen gaan rijden. Waarschijnlijk gaat hij daarna de verkoop in om weer een ander project te kunnen starten.

Als je geïnteresseerd bent in de technische details van de K1100 LT kun je de onderstaande link volgen.